آئین مستان

عشق و عاشقی رو، حسین حسین    

اینجوری کی دیده، حسین حسین

من سرم شکسته، حسین حسین

تو سرت بریده، حسین حسین

 حسین ثارالله، رسیده از راه / دوباره زینب تو قتله گاه

 الیوم یوم الاربعین

باورم نمیشد، حسین حسین

با قد کمونم، حسین حسین

که سر مزارت، حسین حسین

فاتحه بخونم حسین حسین

اومدم ببینم، حسین حسین

باغ لاله ام کو، حسین حسین

کاش ازم نپرسی، حسین حسین

پس سه ساله ام کو، حسین حسین

 تو مشکا آبه، رباب بی تابه / به روی سینت اصغر خوابه

 الیوم یوم الاربعین

رو لبت هنوزم، حسین حسین

جای خیزرونه، حسین حسین

رو سرت شراب ریخت، حسین حسین

وای از این زمونه، حسین حسین

 نگاهم دریاست، به یاد سقاست / میرم از گودال کف العباس

 الیوم یوم الاربعین

اومدم بهت بگم نگاهتو ازم نگیر

سایه ی پناهتو ازم نگیر

پرچم سیاهتو ازم نگیر

حسین، منو از خودم جدا کن

حسین، منو بنده ی خدا کن

حسین، راهیِ کرب و بلا کن

حسین، ابی عبدالله

ابی عبدالله

اومدم بهت بگم یادم نرفته زدنت

بمیرم غریب و تشنه کُشتنت

پیش من به روی نیزه بردنت

حسین، یه نگاه به خواهرت کن

حسین، یه نگاه به دور و برت کن

حسین، به گل های پرپرت کن

حسین، ابی عبدالله

ابی عبدالله

اومدم بهت بگم یادم نرفته قتلگات

شور عشق فاطمیه، شهدات

ای غریب فاطمه جونم فدات

حسین، از سفر سفیرت اومد

حسین، خواهر اسیرت اومد

حسین، کشته ی حصیرت اومد

حسین، ابی عبدالله

ابی عبدالله

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

نگو چهل روز واسه زینب

مثل چهل سال گذشت

روزهای زینب توی حال و

هوای گودال گذشت

بارونه مصیبت تو چشامه

جای قل و زنجیر روی پامه

چادر رقیه شال عزامه

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

ای بی سر لاله ی پرپر

کفنت بوریا شد آخر

با اینکه غارت شده دیگه

تموم این کاروان

انگشترت رو آخرش

پس گرفتم از ساربان

نبودی ببینی بی بهونه

منو میزدن با تازیونه

الهی که زینب زنده نمونه

بارونه مصیبت تو چشامه

جای قل و زنجیر روی پامه

چادر رقیه شال عزامه

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

وای حسین حسین حسین

واویلا عصر عاشورا

صورتم شد شبیه زهرا

رو موج دریا بگو سقا

چی دیدی بی تاب شدی

کوچیکه قبرت

از خجالت تو علقمه آب شدی

چشای تو روشنه ای برادر

خواهرتو بردن ای برادر

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

من دل غمین با قلبی حزین

باید بی تو باشم دیگه بعد از این

ببین حالمو تو احوالمو، پیشت اومدم بعد یک اربعین

پاشو پیری زینب و چاره کن

یه رحمی به این حال بی چاره کن

با اون صوت جان سوز قرآن داداش

دوباره دل من رو آواره کن

همه هست زینب فدای سرت

میدونم برید است رگ حنجرت

بیا حاجتمو روا کن داداش

کنارت بزار جون بده خواهرت

الهی که زینب بمیره برات

غم بی امون، منه خسته جون

سرت رو نیزه داداش غرق خون

چه صحرایی بود، چه غوغایی بود

به چشمات به من گفتی اینجا نمون

تو رو تا روی نیزه دیدم داداش

مثل بید مجنون خمیدم داداش

صدای استخونایی که می شکست

زیر سم اسبا شنیدم داداش

داداش از رقیه نگیری سراغ

با پای برهنه تو صحرای داغ

نپرسی چرا دخترت نیست پیشم

بیمیرم که دق کرد داداش از فراغ

الهی که زینب بمیره برات

کربلا حیرونم، بی تو نیمه جونم

بالای قبر تو یه فاتحه میخونم

 اربعینه سر خاکت روضه خونه خواهرت

 کاش نگیری تو سراغی از سه ساله دخترت

 ای وای، سلام غریب کربلا

 یادم نمیره قتله گاه

 زدی رو خاکا دست و پا

ای وای، سلام غریب کربلا

نمیدونی چی کشیدم توی مجلس شراب

 مینون نامحرما بود دختر ابوتراب

 ای وای، سوغاتی دیگه میبرم

 مدینه پیش مادرم 

  پیرهن تو برادرم

ای وای، سلام غریب کربلا

دوباره اومدم کربلا به مهمونی

دوباره خاطرات روزای بارونی

چه غمی داره زینب داداش تو میدونی

مگه یادم میره من بودم چشای گریون

مگه یادم میره تو بودی عازم میدون

مگه یادم میره بوسیدم اون گلو و حلقوم

مگه یادم میره تا از حرم رفتی برادر

مگه یادم میره محکم زدم گره به معجر

مگه یادم میره ترسیده بود مادر اصغر

مگه یادم میره تنها شدی غریب مادر

مگه یادم میره سنگت زدن وسط لشکر

مگه یادم میره از روی زین افتادی بی سر

مگه یادم میره

اللهی خواهرت بمیره، داداش

بزار برم به بالای تل خاک غم

دوباره ای برادر برات بگیرم دم

از غمی که دیدم، پیکرت چقدر شد کم

مگه یادم میره اون غربت عجیب مقتل

مگه یادم میره دیدم شدی غریب مقتل

مگه یادم میره خوردی زمین تو شیب مقتل

مگه یادم میره شَری که شمر اینجا به پا کرد

مگه یادم میره ضرب، پاشو رو سینه جا کرد

مگه یادم میره چند ضربه زد سرو جدا کرد

مگه یادم میره گونی به دست خولی ملعون

مگه یادم میره دزدید چطور اون سر پر خون

مگه یادم میره اون پیکر توی بیابون

مگه یادم میره

اللهی خواهرت بمیره، داداش

نگاهی کن رد زنجیر روی دستامه

بگو روزای عمرم رو به سرانجامه

تموم روضه هامون صدف اشکامه

مگه یادم میره مُردم سر کوچه بازار

مگه یادم میره چشم چرون ها، میدادن آزار

مگه یادم میره خون بود جلو چشم علمدار

مگه یادم میره گریه ام گرفت وسط مردم

مگه یادم میره سوخت چادرم به جای هیزم

مگه یادم میره تو جمعیت رقیه شد گم

مگه یادم میره روی سرش جای کبودی

مگه یادم میره سیلیش می زد زن یهودی

مگه یادم میره بزم شراب، خودت که بودی